Gewassen en dierlijke producten

De huidige productiepatronen in België, vooral in de landbouw en veeteelt, werden geïdentificeerd als belangrijke aandrijvers van biodiversiteitsverlies. De veeteelt heeft een hoge impact op de biodiversiteit, in België (bv. stikstof) en in het buitenland (bv. import van veevoeder). Een mogelijke optie om België minder afhankelijk te maken van import, en zo ook de voetafdruk te verlagen, is inzetten op meer lokale productie - gewassen, veeteelt, tuinbouw, visserij, ... Dit zou echter ook schadelijk kunnen zijn voor de biodiversiteit als het om intensieve vormen gaat, zonder aandacht voor de uitstoot, omschakeling van het areaal, impact op de biodiversiteit, bodem, water, ecosystemen en seizoenen.

Productiepraktijken die de biodiversiteit helpen in stand houden zijn: bodembiodiversiteit en -vruchtbaarheid, klimaatadaptatie en -mitigatie, neutraliteit inzake bodemdegradatie en een lagere ecologische voetafdruk in het buitenland. Deze praktijken zijn mogelijk op lokaal niveau ter promotie en herwaardering van de kwaliteitsvolle, lokale productie van seizoensproducten.

De ontwikkeling van kwaliteitsvolle food belts (lokale voedselproductie) rond stedelijke en voorstedelijke gebieden is afhankelijk van een kritieke populatie die de vraag voor lokale seizoensproducten ondersteunt, wat op zijn beurt de vraag naar duurzame en biodiversiteitsvriendelijke landbouw aanzwengelt. Dit zou een aantal ecologische en socio-economische voordelen bieden: gezondere en kwaliteitsvollere producten en voedingspatronen, gericht op de korte keten, lokale groene jobs, eerlijke ondersteuning van lokale producenten, goedkopere producten door minder tussenpersonen, meer lokale seizoenproductie en -consumptie, en meer open ruimten voor de natuur.